Toen ik nog op school zat hadden we geen speciale lessen in sociaal-emotionele ontwikkeling, ik weet alleen dat ik het onwijs moeilijk vond om mijn grenzen aan te geven in het dagelijkse leven.
Ik kreeg vooral toen ik een beroepsopleiding ging volgen dat ook regelmatig te horen. Maar ja, je kan het wel zeggen maar niemand leerde mij eigenlijk hoe,
Terwijl het wel een belangrijke thema is. Opkomen voor jezelf, naar de signalen in je lichaam luisteren en nee durven te zeggen.
Waarom het zo moeilijk voor mij was, het waren mijn belemmerde overtuigingen, pleasegedrag, angst dat de ander boos wordt, angst dat ze mij niet meer aardig vonden die mij erg tegenhielden om mijn grenzen aan te geven in de dagelijkse dingen. Ik had niet geleerd (ook niet van mijn ouders) om op een goede manier voor mezelf op te komen, dat heb ik door de jaren heen mezelf geleerd. Door levenservaringen, werkervaringen maar vooral door interacties met anderen.
Je kan ook te maken met bijvoorbeeld onuitgesproken gedragsregels in de familie die van invloed kunnen zijn. Denk aan uitspraken zoals: je doet wat wij zeggen, je moet naar mij luisteren, ik ben hier de baas kunnen voorbeelden zijn van waardoor jij jouw behoeftes en verlangen ondergeschikt raken.
Grenzen zijn verwachtingen en behoeften die je helpen je veilig en prettig te voelen in je relaties met de ander. Zowel leren om nee of ja te zeggen om je prettig te voelen in de omgang met anderen.
Herken je deze situatie. Dat je ja zegt terwijl je eigenlijk nee wilt zeggen en dat het verkeerd voelt in je lichaam.
Herken je het ook als mensen van je profiteren en voel je in je lichaam dat het niet oke is. Wanneer je met tegenzin toegeeft, voel je dat ook in je lichaam.
Ik voelde ook signalen in mijn lichaam die ik ook niet meer kon negeren. Zo al doende ben ik meer mijn grenzen aan gaan geven. Was dat makkelijk, uhm nee, ik herken nog steeds de oude patronen die wel eens weer naar boven komen. Maar ik herken het beter en vooral de angst en het doemdenken is echt drastisch gedaald.
De reactie of de weerstand van de ander waar ik voorheen altijd zo tegen op zag. Toen had ik niet de informatie die ik nu weet. Dat dit soort angst geen realiteit is, Het zijn mijn negatieve gedachten en mijn verhaallijn in mijn hoofd. Wat als..... ik nee zeg, zal de ander dit of dat zeggen, boos worden, schelden, etc. Dit kon ik uren in mijn hoofd draaien.
Al aannames maken over de ander of wat de uitkomst kan zijn. Pfff vermoeiend haha. maar het enige wat in mijn macht ligt is mijn eigen gedrag. Uiteindelijk ben je verantwoordelijk voor je eigen gedrag en gevoelens. Mensen kunnen niet raden wat jij wilt.
Je bent nooit te laat om je eigen grenzen aan te geven.
Je mag van gedachten veranderen
Je mag besluiten om voor jezelf op te komen i.p.v. je ergernis weg te slikken
Je mag je eigen behoeftes vooropstellen
Je mag er later op terug komen.
Verontschuldig je niet omdat je grenzen hebt en stelt.
Ik zie om mij heen dat het ook bij volwassen dat het een thema is waar men tegen aan loopt of niet weten hoe hier mee om te gaan.
Lieve groetjes,
Tanja
Bewust kiezen van je eigen pad en trouw blijven aan jezelf.
Reactie plaatsen
Reacties