Ik was vorige week gezellig met mijn nichtje op pad. Zij is bijna 9 jaar. We hadden een leuke middag en dat deed mij ook beseffen wat er gebeurde rond mijn 9de levensjaar.
Rond mijn negende werd mijn vader opgenomen in het ziekenhuis, hij kreeg een hartaanval. Ik kan mij die tijd nog zo goed voelen. Ik was erg in de war en begreep het ook allemaal niet. Het was een intense tijd, het was hectisch en ik wilde mijn ouders ook niet tot last zijn. Maar ik kon ook niet de juiste woorden vinden om wat er allemaal in mij leeft te uiten. Want ineens werd ik wakker geschud uit mijn veilige bubbel en besefte ik dat het leven niet oneindig is. Het besef dat ineens dierbare mensen niet het eeuwige leven hebben en op een gegeven moment kunnen overlijden. Wat zou het fijn geweest zijn als iemand mij had geholpen om taal aan te geven aan mijn gevoelens en gedachten.
Maar wat maakt de negen-jaarfase nou zo bijzonder. Elke kind is anders en uniek en beleeft daarom de negen-jaarsfase op hun eigen manier. De een zal deze fase makkelijker doorlopen en een ander kind kan deze fase moeilijker ervaren.
Het lijkt voor sommige volwassenen dat het kind al vroeg begint de puberen. Kinderen in de negen-jaarsfase worden brutaler, kritischer, zetten zich af etc.. Maar besef dat kinderen van 9 nog geen hormonen hebben ontwikkelt dus er is nog geen sprake van puberteit, ze proberen alleen de wereld beter te begrijpen.
Ze ervaren meer emoties en gevoelens wat soms onbekend voor ze kan voelen. Kinderen kunnen ermee worstelen om deze gevoelens te begrijpen.
Hoe ga je daarmee om als ouder? Hoe heb jij het ervaren rond je negende? Kreeg je vroeger te horen als je huilde van 'stel je niet aan', of dat je boosheid uitte dat je daar mee op moest houden. Kreeg je vroeger wel de ruimte om je emoties te uiten. Wat heb jezelf daarin ervaren en geef je door aan je kind?
Mijn ouders hebben het niet meegekregen van hun ouders om over emoties te praten en konden mij vroeger daarbij niet helpen. Dat was vroeger nu ook eenmaal zo, er werd ook niet gepraat over gevoelens en emoties. We leven nu in een andere tijd waar meer bewustzijn is en waar gevoelens geuit mag worden.
Want wat voelt het toch lekker als je gevoelens mag uiten. Kinderen van 9 moeten zich ook ontladen en vaak krijgen ouders dan inderdaad de volle laag. Laat je kind even uitrazen, geef je kind de ruimte om de gevoelens te ervaren. Als het weer rustig is ga je echt luisteren en samen er over praten wat je kind heeft ervaren. Help je kind bij het benoemen van zijn gevoelens, zo leert je kind zichzelf kennen in de emotie en hoe daar mee om te gaan.
Als ik terug denk aan toen ik 9 jaar was, wat had ik dan nodig? Ik had behoefte aan iemand die mij kon helpen met het begrijpen en uitleggen van mijn emoties en hoe daar mee om te gaan.
Lieve groetjes,
Tanja
Reactie plaatsen
Reacties